Prva međunarodna utakmica u Jagodini
Fudbalsko igralište “Oborče”, 19 septembra 1950. godine,bilo je puno, kao i obližnje drveće duž ograde. Ljubitelji ovog sporta poneli su od kuće merdevine (oslonjene na ogradu) i bili su svedoci prve međunarodne utakmice u velikom rukometu u Jagodini. Doajen ovog sporta, jedan od osnivača kluba, potom sudija, delegat i trener Dušan Janković je sačuvao ove fotografije sa te utakmice između domaćeg RK Sloga i Volfenberga, člana Prve austrijske lige… Gosti su bili daleko snažniji, naizgled tromi ali to je bilo samo na prvi pogled. Utakmicu je sudio Gavrilo Gojnić, a pobedili su gosti iz Austrije. Istakli su se golman Dragan Milošević – Muha, half – graditelj Ljubomir Miletić, krilo Pavle Vesić i nesutrašivi bek Petar Petrović.
I pored poraza domaće ekipe, oko 1500 gledalaca je bilo zadovoljno, jer je prikazan dobar rukomet.
Te godine, RK Sloga, pred 2000 gledalaca, odigrala je u “Oborčetu” i utakmicu sa reprezentacijom Koruške (12:19), a 1951. poražena je od Minhena 1860 sa 7:11, pred oko 1500 gledalaca u “Oborčetu”. Ove utakmice su bile doživljaj ne samo za Jagodince već i za ljubitelje sporta iz gradova širom Resave i Šumadije.
RK Sloga najbolja rukometna organizacija u Srbiji 1950.
Od jeseni 18. septembra 1948. godine, odnisno osnivanja prvog RK Nikčević, pri istoimenom sportskom društvu, ovaj sport je preko noći stekao popularnost i bio sport broj jedan, pa su fudbaleri Nikčevića igrali predigre rukometašima. Posebno je bilo interesovanja kada su igrale ženske ekipe, a rivalstvo ekipa Učiteljske škole i Gimnazije upravo je podsticalo kvaliet, pa je ženska ekipa postala jedna od najboljih u Srbiji. Međutim, Jagodinke nisu mogle da se domognu ligaškog ranga, jer su većina ekipa činile “Učiteljke” koje su po završenom školovanju išle na službu po “planskoj raspodeli” širom Bosne i Hercegovine, Kosova, Metohije…
Na inicijativu Jove Cvetkovića i Dušana Jankovića 1949. godine, u Jagodini je osnovan opštinski rukometni odbor, pored Fiskulturnog saveza SO Jagodina. Tako su pomenuta dvojica i profesor Miroslav Vojinović inicirali mnoge aktivnosti na popularizaciji rukometnog sporta, ne samo u opštini već i širem Pomoravlju, pa je rukometni savez RK Slogu proglasio najboljom organizacijom u Srbiji 1950. godine.
Večernja čavrljanja sportista u “najlon bašti”
Retko koji grad u Srbiji ima takav prilaz od železničke stanice ka centru grada. Retko koji ima i palisade drveća. Dobro su uradili “opštinari”, odnosno urbanisti, kada je turska kaldrma ustupila mesto zasadima raznobojnog drveća, od železničke stanice do hotela “Palas”. Danas je to omiljena “štrafta”, ali onoj u Knez Mihajlovoj u Beogradu. Šetalište ali i za one žitelje treće generacije, penzionere. Klupe su omiljena sastajališta ne samo mladih.
Na žalost, jedan omiljeni kutak, pre svega mladih, nestao je: “najlon bašta”. Srednjovečni Jagodinci se nje rado sećaju i uzdišu, ne zbog prohujale mladosti.
Danas je to park kod muzeja naivne umetnosti. Istina, ne možemo se ljutiti na urbaniste i one koji brinu brigu o hortikulturi. Tu je sada omiljeni kutak, pre svega za predškolsku, pa i za školsku decu.
Pioniri velikog rukometa
U prvoj generaciji RK Nikčević zajedno u timu su igrali: Aleksandar Vitić, Petar Petrović i Ljubomir Miletić – Ljupče.
Od početka do kraja igranja velikog rukometa, Petrović i Miletić su igrali veliki a potom bili u prvoj ekipi malog rukometa, koji je počeo da se igra na fudbalskom igralištu “Oborče”, na improvizovanom terenu, poprečno, stative su napravili budući učitelji u svojoj đačkoj radionici, a mreže ispleo mladi užar Ljuba Stanković.
Aleksandar Vitić je povlačenjem iz Niša kao nastavnik Zavoda za gluvoneme, nastavio da se bavi rukometom. Jedno vreme je trenirao RK Elmos, zatim RK Kablovi.
Petar Petrović, poznatiji kao “Pera zubar”, dugo je igrao i mali rukomet, a potom bio uspešan kao trener. Osnovao je RK Hajduk u Miloševu i nekoliko godina ga gotovo sam finansirao. Na žalost, preminuo je 1995. godine.
Ljubomir Miletić – Ljupče, zvani “Loker” po oceni mnogih jedan je od najboljih koga je Jagodina imala. Zvali su ga i “Šmeker”. Po prestanku velikog, zaigrao je mali sa budućim direktorom Momčilom Milojevićem, koji je bio najduže kapiten ekipe.
Sva trojica su nagrađivani za pregor na radnim mestima, ali i aktivnost na popularizaciji Jagodinskog rukometnog sporta.