Ko će ako neće profesor Vojinović
Tradicija igre malom kožnom loptom ima duboke korene u Jagodini, počev od 1931. kada su „Sokolke” igrale hazenu , pa muškarci i devojke 1948. veliki rukomet (među prvima u Srbiji).
Začetnik igranja malog rukometa je prof. Miroslav Vojinović – Ješa, a potom njegove kolege Nikola Milosavljević – Kole (Gimnazija) i nastavnik Jova Cvetković (Škola učenika u privredi). Tako su najpre nikli Partizan II (Učiteljska škola), Iskra (Gimnazija) i Mladi Radnik (Škola učenika u privredi) i Partizan I (Društvo za telesno vaspitanje), a već je postojao prvi registrovani klub RK Mladost u kome su glavnu ulogu imali igrači velikog rukometa – Jova Cvetković i Petar Petrović.
U prvim godinama Partizan II je bio suveren, ne samo u gradu i prvi je krenuo u viši rang, a potom ustupao drugima, zbog nedostatka para i prevelikih obaveza učenika – budućih učitelja.
Iskra je jedno vreme igrala u Prvoj beogradskoj zoni, u kojoj su se takmičili Železničar i Radnički (Beograd), Dinamo (Pančevo) i Železničar (Niš).
Jagodina je najpre imala samo jednu osmogodišnju školu “17. oktobar”, u kojoj je prvo zaskakutala rukometan lopta na redovnim časovima fiskulture koje je održavao Dušan Monaj, koji je potom prešao za referenta za rekreaciju FKS i formirao ekipu Kablovi.
Potom su nicale ekipe i klubovi, ne samo u Jagodini, već i okolnim selima – Majuru, Rajkincu, Ribaru, Bagrdanu, Bunaru… Inicijatori su bili učitelji ili nastavnici fizičkog Radojko Vulić, Simeon Ibrić, Božidar Cvetanović, Živadin Đurđević, Predrag Savić, Tihomir Savić, Dragan Marković pa kasnije Mihajlo Stošić, Milanka Tomić…
Najpre Opštinski pa Sreski rukometni savez (odbor), inicirali su osnivanje rukometnih klubova, uz pomoć Saveza školskih sportskih društava. Škole su već u prvim godinama igranja na raznim sreskim i republičkim takmičenjima i manifestacijama obeležile uspehe, a gradski klubovi su bili veliki rivali. Bili su to pravi amateri, jer od opštinskih para se odvajalo najviše za fudbal i boks.
Dovitljivošću amaterskih rukometnih radnika, na čelu sa dugogodišnjim predsednikom Sreskog rukometnog odbora prof. Miodragom Jovanovićem, ekipe su tavorile ali rukomet je bio veoma masovan, ne samo po broju klubova već i po broju sportskih radnika,sudija, delegata. Već 1958. godine Opštinski rukometni savez je proglašen za najbolji u Srbiji. Sigurno da rukomet ne bi bio ono što je, bez stručne pomoći RSS, ponajviše Gavrila Gojnića i Franje Horvatića, koji su često dolazili, vodili utakmice sa inostranim klubovima, držali seminare za sudije i delegate…
Prva prava igrališta – stadioni bili su u dvorištu Učiteljske škole i DTV Partizanm a igranje rukometa je podstaklo izgradnju terena u Jagodini i selima.
